حسن آتش اصفهانی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1349 -1286 /1284 ق)، شاعر. در اصفهان متولد شد و در هنرهاى مختلفى علاوه بر شاعرى دست داشت، از جمله: زنجیر بافى، یراق دوزى و گلدوزى. وى در بیشتر انجمنهاى ادبى اصفهان شركت مى‏كرد و از محضر استادانى چون ملك الشعراى عنقا و عمان سامانى و میرزا حسینعلى آشفته‏ى اصفهانى كسب فیض نمود. از جمله معاصران آتش، میرزا محمدسها و میرزا ابوالقاسم طرب بودند و همچنین میرزا ابوالقاسم ذوقى، حاج محمد كاظم غمگین، میرزا شكراللَّه منعم، مصطفى قلى‏خان سینا و میرزا حیدرعلى كمالى كه نسبت به وى سمت استادى داشتند. میرزا حسن در ابتدا بینوا و سپس آتش تخلص مى‏كرد و در شاعرى متمایل به سبك هندى و از پیروان كلیم اصفهانى و صائب تبریزى بود. «دیوان» اشعارش كه بالغ بر 5800 بیت و اغلب اشعار آن غزل است در 1321 ش با مقدمه‏ى جلال‏الدین همایى به چاپ رسید.